بررسی زمان وغلظت مناسب محلول پاشی اسید جیبرلیک و ایزوپروپیل استر ۲،۴- دی در افزایش برخی از صفات میوه پرتقال ناول و نارنگی کلمانتین

پرتقال ناول و نارنگی کلمانتین، جزء ارقام زودرس محسوب می شوند. تأخیر در برداشت میوه، باعث کاهش آب و نرم شدن میوه می شود. از تنظیم کننده های رشد، برای بهبود کیفیت میوه مرکبات استفاده شده است. در پژوهش حاضر زمان و غلظت مناسب کاربرد اسیدجیبرلیک و ایزوپروپیل استر 4،2- دی جهت افزایش آب میوه، سفتی و تأخیر در پیری میوه ارقام پرتقال ناول ( navel ) و نارنگی کلمانتین ( clementine ) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در سال های 1383 و 1384 در یک باغ تجارتی واقع در شهرستان جهرم انجام گرفت. محلول پاشی شاخه ها (شمال و جنوب هر درخت) با استفاده از سمپاش 10 لیتری تا حد آب چک انجام شد. در هر دو سال تیمارهای اسیدجیبرلیک (100، 150 و 200 میلی گرم در لیتر) و ایزوپروپیل استر 4،2- دی (8 ،12و24 میلی گرم در لیتر) در سه زمان 8 مهر (پرتقال با قطر متوسط 64 میلی متر و نارنگی با قطر متوسط 46 میلی متر) 22مهر (پرتقال با قطر متوسط 69 میلی متر و نارنگی با قطر متوسط 48 میلی متر) و 16 آبان (پرتقال با قطر متوسط 70 میلی متر و نارنگی با قطر متوسط 50 میلی متر) استفاده شدند. میوه های پرتقال ناول 45 روز و میوه های نارنگی کلمانتین 35 روز بعد از آخرین محلول پاشی برداشت شدند. نتایج آزمایش نشان داد که پرتقال ناول به مرحله دوم محلول پاشی (22 مهر، میوه با قطر متوسط 69 میلی متر) و نارنگی کلمانتین به مرحله اول محلول پاشی (8 مهر، میوه با قطر متوسط46 میلی متر) بهترین واکنش را نشان دادند. اسید جیبرلیک در مقایسه با ایزوپروپیل استر 4،2- دی تأثیر بیشتری در افزایش میزان آب، سفتی میوه وتأخیر در پیری داشت و ایزوپروپیل استر 4،2- دی بیشتر در افزایش اندازه میوه مؤثر بود. اسید جیبرلیک در غلظت های 150 و 200 میلی گرم در لیتر و ایزوپروپیل استر 4،2- دی در غلظت 24 میلی گرم در لیتر در مقایسه با شاهد باعث بیشترین میزان آب میوه شدند.